آیا بازی تتریس می‌تواند در ورزش های الکترونیکی دوام بیاورد؟

بازی خاص و جذاب تتریس پس از سی و اندی سال، همچنان میان مردم محبوب و پرطرفدار است و به خصوص، در چند سال اخیر شاهد استقبال فزاینده‌ای از أت بوده‌ایم. این محبوبیت بالا برای سرمایه گذاران و فعالان صنعت ورزش های الکترونیک یک سوال مهم را در پی داشته است، آیا تتریس را وارد حوزه‌ی رقابت‌های Esports کنیم یا خیر؟

احتمالا زمانی که به ورزش‌های صنعت Esports فکر می‌کنید، حتی تاریک‌ترین نقطه‌ی اعماق ذهن‌تان به حضور احتمالی تتریس به عنوان یک ورزش خطور نمی‌کند؛ اما این موضوع به ذهن کاملا زوشن سرمایه گذاران و البته فعالان Esports حطور کرده است و به دنبال تعیین یک دوراهی سرنوشت‌ساز برای آن هستند: تتریس یا باید وارد صنعت پول‌ساز Esports شود و شکلی‌ جدی‌تر و تجاری‌تر به خود بگیرد یا در همان گوشه و کنج خود بماند و صرفا یک تجربه‌ی تفننی برای بازیکنان باقی بماند.

جالب است بدانید که چند ماه پیش، مسابقات جهانی تتریس (CTWC) برگزار شد و شاهد انفجار محبوبیت بازی در طی این رقابت‌ها بودیم. اما حتی Fractal161 به عنوان یک بازیکن حرفه‌ای این بازی مطمئن نیست که تتریس بتواند به عنوان یک ورزش رسمی در صنعت Esports دوام چندانی بیاورد.

علی‌رغم حضور تنها رویداد رسمی این بازی یعنی رویداد سالانه‌ی پورتلند، برای بسیاری از طرفداران کلاسیک تتریس، رویداد غیررسمی Classic Tetris Monthly ارجحیت بیشتری دارد و مهم‌تر است. Keith “vandweller” Didion -میزبان و سازمان دهنده‌ی فعلی این رویداد از سال ۲۰۱۸ که در گفتگو با وب‌سایت Engadget گفت که «ماه دسامبر سال ۲۰۱۷ (آذر – دی ۱۳۹۶) بود که این رویداد توسط یک استریمر به نام Friday Witch راه اندازی شد و یک حالت غیررسمی و هواداری [کامیونیتی‌گونه] داشت.» اما پس از سال‌ها، اکنون محلی برای رقابت‌ صدها بازیکن در سطوح مختلف است. بخش اصلی این رویداد، یک تورنمنت ۱۶ نفره است اما Didion می‌گوید که از زمانی که او میزبانی و برگزاری این رویداد را برعهده گرفت، امکان رقابت تعداد زیادی از بازیکنان قراهم شد و هیچ‌وقت این‌گونه نبوده است که اگر بازیکنی خوب نباشد نمی‌تواند در رویداد حضور یابد.

هر دو رویداد CTWC و CTM دارای جوایزی هستند اما در مقایسه با رقابت‌هایی چون رقابت‌های بازی Fortnite -که ارقام جوایز آن‌ها هفت رقمی است- در مسابقات CTWC نهایت مبلغ ۳۰۰۰ دلار به برنده‌ی اصلی رقابت‌‌ها می‌رسد و ۱۰۰۰۰ دلار نیز بین ۱۵ نفر بعدی مسابقات تقسیم می‌شود. همچنین رقابت‌های CTM نیز به هشت نفر برتر جایزه می‌دهد و به طور معمول، جایزه‌ی کل ۳۵۰۰ دلار است که نیمی از آن، نصیب نفر نخست می‌شود.

Fractal از کهنه‌کارترین و قدیمی‌ترین بازیکنان این بازی در اظهار نظری جالب می‌گوید: «از آنجایی که اکثر ما بازیکنان این بازی در رقابت‌ها بچه هستیم، فکر می‌کنیم که پول زیادی نصیب‌مان شده است.» حرف او تا حد زیادی درست است، اما زمانی که بازیکن‌ها به سنین بالاتر برسند و برای امرار معاش و پرداخت اجاره خانه و حق بیمه، به پول‌های بیشتری نیاز داشته باشند آن‌وقت پول‌های جایزه در این مسابقات برایشان ارزشی نخواهد داشت.

Didion در ادامه می‌گوید که رویداد CTM کاملا به کمک‌های مالی هواداری وابسته است و این برای رویداد در آینده، مشکلاتی ایجاد می‌کند؛ او اضافه می‌کند: «ما شخصی به نام ShallBeSatisfied را داریم که ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ دلار در ماه به رویداد کمک می‌کند و یک نفر دیگر به نام ScottGray76، کمک‌های خوبی به این رویداد می‌کند؛ در کل تغذیه‌ی مالی رویداد تنها به چند نفر خاص، معطوف می‌شود.»

در حال حاضر، رویداد CTM با ضرر مالی برگزار می‌شود؛ Didion که گرداننده و برگزار کننده‌ی رقابت‌هاست بابت مسئولیت خودش، پولی دریافت نمی‌کند و حتی پول‌های حاصل شده از استریم زنده‌ی توییچ و یوتیوب مسابقات، به اعضای انجمن و سایر شرکای خود برای restreaming بازی‌ها پرداخت می‌شود. او می‌گوید که به دنبال جذب حمایت‌های مالی بیشتر است هرچند که در این کار چندان مهارتی ندارد. وی به دنبال جذب افرادی است که در زمینه‌ی جذب سرمایه وارد هستند و بهتر می‌توانند تا پول تزریق کنند. Didion می‌گوید که تاکنون تنها یک هوادار مشتاق وجود داشته است که خواسته تا با ۱۰۰ دلار از مسابقاتی که در ماه گذشته برگزار شده حمایت کند و او دوست دارد این گونه حمایت‌های بر پایه‌ی هواداری بیشتر غالب باشد تا جذب اسپانسر و حامی مالی.

Didion عمیقا به این رویداد و جامعه‌ی هواداری آن اهمیت می‌دهد، حتی اگر در این راه ضرر مالی بدهد که می‌دهد. Fractal می‌گوید که «برخی از بازیکنان حاضر در رقابت‌های CTM فکر می‌کنند که او، سود مالی بیشتری نصیبش می‌شود اما در حقیقت، وی در حال ضرر مالی دادن است و این برای من غیرقابل قبول است. من فکر می‌کنم که او می‌تواند در صورت تمایل بخشی از پول جایزه را برای خود بردارد، چرا که این موضوع در بسیاری از مسابقات رایج است.»

اینجاست که اندکی موضوع، ظریف‌تر می‌شود؛ رقابت‌های CTWC در یک مسیر استاندارد و با هدف اصالت مطلق برگزار می‌شود. همه در حالت حضوری و با استفاده از کنسول‌های NES متصل به تلویزیون‌های CRT با یکدیگر به رقابت می‌پردازند. اما Didion در CTM، این امکان را فراهم ساخته تا همه به صورت آنلاین و با آنچه که در اختیار دارند به رقابت در بازی تتریس بپردازند، چرا که استانداردسازی رقابت‌ها و وجود کنسول‌های NES متصل به تلویزیون‌های CRT هزینه‌ی گزافی برای او به دنبال دارند.

اما باز هم باید به یک نکته‌ی ظریف دیگری اشاره کنیم: رکورد شکنی! شرکت کنندگان در رویداد CTM، برای رکورد شکنی و ادامه‌ی بازی بالاتر از سطح مجاز تعریف شده به رقابت می‌پردازند. نسخه‌ی اصلی بازی تتریس روی کنسول NES، دارای ۲۹ سطح است که در سطح بیست و نهم، سرعت حرکت اجسام وحشتناک بالا می‌رود. حتی به این سطح، «Killscreen» گفته می‌شود و امتیاز بازی تنها تا عدد ۹۹۹۹۹۹ ادامه می‌باید. تصور سازندگان از ایجاد این محدودیت، عدم توانایی بازیکنان در تمام کردن سطح پایانی بازی بوده است، اما اکنون بازیکنان حرفه‌ای حاضر در رویداد، با اعمال تکنیک‌های در سبک بازی خود از این محدودیت رد شده‌اند و در کمال تعجیب و البته شگفتی به امتیازاتی بالاتر از آن عدد ترسناک دست می‌یابند، به گونه‌ای که اکنون سطح پایانی بازی به جای ۲۹، به عدد ۴۹ افزایش یافته و بازیکنان از آن با نام «Double killscreen» یاد می‌کنند. این دستکاری در افزایش ظرفیت حداکثر امتیاز بازی باعث شده تا نسخه‌ی اصلی بازی دیگر در دسترس بازیکنان این رویداد نباشد و اغلب نیز به تجربه‌ی نسخه‌ی تغییر یافته‌ی بازی یا تجربه‌‌ی آن با استفاده از شبیه‌ساز می‌پردازند. در نهایت، همانطور که اشاره کردیم، دستاورد رویداد CTM در بازی تتریس، فراهم ساختن امکان رکورد شکنی برای بازیکنان است. همچنین تغییرات دیگری در نسخه‌ی غیررسمی بازی اعمال شده است؛ در مسابقات اولیه تنها دو بازیکن حضور داشتند که مشغول بازی بودند و هرکدام که امتیاز بالاتری کسب می‌کردند پیروز بودند، اما اکنون تغییری ایجاد شده که بازیکنان از یک Seed تصادفی بهره می‌برند؛ این تغییر باعث شده تا دو بازیکن قطعات یکسانی را در یک ترتیب یکسان دریافت کنند و همین، مسابقه را واقعی‌تر می‌کند.

این تغییرات باعث می‌شود تا رویداد CTM در Esports به رسمیت شناخته نشود، چرا که استفاده از نسخه‌های تغییر یافته‌ی بازی و البته استفاده از نسخه‌های شبیه‌سازی شده‌ی بازی، حقوق قانونی بازی اصلی را زیر سوال می‌برد. کمپانی نینتندو خود در مقابل هر نسخه‌ی تغییر یافته و کامیونیتی گونه از بازی‌هایش، بسیار مصمم است و بلافاصله با منتشر کنندگان آن‌ها، برخورد می‌کند. اما موضوع اصلی در اینجا، خود کمپانی تتریس است. این کمپانی که در سال ۱۹۹۶ توسط Alexey Pajitnov ایجاد شد، حقوق کامل بازی تتریس را در اختیار دارد. Didion و Fractal تایید می‌کنند که این کمپانی با کامیونیتی خود، رابطه‌ی بسیار خوبی دارد و مانند نینتندو در مقابل حقوق بازی خود، جدی و خشن عمل نمی‌کند. این کمپانی حتی با حمایت از رویداد CTWC و تشویق علاقه‌مندان به روی آوردن به Tetris Effect Connected، همواره راه‌های مختلفی را برای تجربه‌ی بازی پیش روی افراد قرار می‌دهد. حتی کسانی که به دنبال تجربه‌ی نسخه‌ی کلاسیک بازی تتریس یعنی NES Tetris هستند و به خاطر سخت‌افزار قدیمی کنسول NES، می‌توانند از طریق Score Attack Tetris Effect Connected حالت کلاسیک بازی را در پلی استیشن و ایکس باکس تجربه کنند که حتی بازیکن افسانه‌ای تتریس یعنی Greentea در توسعه‌ی آن نقش داشته است. ما از Fractal پرسیدیم که چرا بازیکنان در رویداد CTM به نسخه‌ی اصلی بازی -که هنوز هم می‌تواند برای مسابقات استفاده شود- روی نمی‌آورند، او گفت که هیچ یک از بازیکنان تاکنون مشکل خاصی نداشته‌اند و همچنان با همان نسخه‌های شبیه سازی شده و تغییر یافته نیز می‌توانند ادامه بدهند. در کل، انگیزه‌ی منفی برای تغییر نسخه‌ی بازی وجود ندارد.

در کل باید بگوییم که اصالت همچنان یک موضوع مهم برای جذابیت رقابت‌هاست، چرا که بازی اصلی با تمام اسرار و جذابیت پنهانش همچنان اهمیت بالا و در کل، بر نسخه‌های تغییر یافته، جذاب‌تر و در دسترس‌تر بازی غلبه دارد. اما این تمایل به حفظ اصالت و عدم تمایل بازی اصلی به رشد و بهبود یافتن، مانع از آن می‌شود که بازی به عنوان یک ورزش رسمی در Esports شناخته شود. برگزار کننده‌ی رویداد CTM راه حل‌هایی برای رفع این مشکل می‌بیند؛ او معتقد است که اضافه شدن یک حالت تیمی به بازی باعث می‌شود تا تیم‌ها و بازیکنان مختلفی به عنوان مالک امتیازات‌شان شناخته شود و همین، رقابت‌ها را جذاب‌تر می‌کند. او همچنین ساختن بیوگرافی و زندگی‌نامه‌های جذاب حول بازیکنان این بازی را جالب می‌داند، اما مشکل بزرگ این است که اغلب بازیکنان، جوان هستند و هنوز داستان‌های مهمی برای گفتن ندارند. یک بازیکن آمده است و می‌گوید: «من از میشیگان اومدم و ۱۶ سالمه.» [خب بعدش چه؟]. همچنین وی انگیزه‌ی مالی بازیکنان را به عنوان یک عامل مهم در حفظ حیات و محبوبیت مسابقات می‌بیند؛‌ البته فکر برگزار کنندگان همواره روی حفظ تداوم جامعه‌ی هواداری آن است و سخت در تلاشند تا اجازه ندهند بازی‌های حرفه‌ای یا شبح‌های اسپانسری در حال ظهور از جمله Mountain Dew، این تداوم و یکپارچگی را از بین ببرد.

شما به ما بگویید؛ آیا Esports شدن فضای بازی تتریس می‌تواند به حفظ یکپارچگی جامعه‌ی هواداری آن و در عین حال، ارتقای سطح بازی‌ بازیکنان بپردازد؟ در بخش کامنت‌ها به ما بگویید.

آخرین مقالات بازی را از سایت پی‌اس ارنا بخوانید.