بررسی بازی Dead Island 2

همین که یک بازی با عنوان دد آیلند ۲ (Dead Island 2) منتشر شده، جای شکر دارد. در واقع، اگر سال‌ها تجربه دنبال کردن دنیای بازی‌های ویدیویی را داشته باشید، قطعا کم و بیش با ماجراهای عجیب و غریب این بازی آشنایی دارید. در حالی که فکر می‌کردیم شاید هیچ‌وقت دیگر این بازی را نبینیم و تنها چیزی که از آن در خاطرمان باقی می‌ماند آن تریلر جالب معرفی آن باشد، ولی در نهایت با همت دیپ‌ سیلور (Deep Silver) و استودیوی دمباستر (Dambuster) با دنباله‌ای بر دد آیلند یا همان جزیره مرده طرف هستیم که هیچ ارتباطی هم با یک جزیره ندارد. البته، با این که خبری از جزیره نیست ولی زامبی‌ها به مقدار فراوان در این بازی یافت می‌شوند و از این حیث، حس دلتنگی برای بازیکنان به وجود نمی‌آید. دد آیلند ۲ همان چیزی است که طرفداران عناوین زامبی‌کشی از جمله طرفداران سری Dead Rising از یک بازی می‌خواهند: زامبی به مقدار کافی + انواع و اقسام اسلحه + خون و خون‌ریزی بیش از حد.

همه‌چیز از آن جایی شروع می‌شود که زامبی‌ها پس از گذشت ۱۵ سال از وقایع نسخه قبلی، بار دیگر و این‌بار به شکلی قوی‌تر و شدیدتر سر و کله‌شان پیدا و به همین خاطر، شهر لس آنجلس وارد قرنطینه کامل می‌شود. بازی شش شخصیت اصلی دارد که هر کدام، ریشه‌ها و خصوصیات خاص خود را دارند و همان ابتدای بازی شما می‌توانید شخصیت مدنظر خود را پس از یک آشنایی کوتاه با آن‌ها، انتخاب نمایید. نکته جالب اینجاست که امکان تغییر شخصیت در اواسط بازی وجود ندارد و باید انتخاب خود را با دقت انجام دهید. حالا، نوبت اتفاقات قابل پیشبینی است و گیر افتادن شما و یک سری شخصیت جانبی دیگر در لس آنجلسی که زامبی‌ها از سر تا پای شهر بالا می‌روند. در واقع، همه‌چیز در این بازی شبیه به یک فیلم درجه ب هالیوودی است و اتفاقا بازی خود را پر از ارجاعات به این دسته از فیلم‌ها و البته به صورت کلی، دنیای هالیوود کرده که انصافا هم خیلی بد به نظر نمی‌رسد و باعث سرگرم‌کننده‌تر شدن بازی شده است.

بازی نوعی حس کمدی بودن را در خود دارد و به صورت کلی، همه‌چیز در بازی در راستای خوش گذشتن به بازیکن است. از دیالوگ‌ها و شخصیت‌های شوخ گرفته تا دیگر اتفاقات مضحک و احمقانه، همه‌چیز مثل یک فیلم کمدی آمریکایی با محوریت زامبی‌هاست. در واقع، نمی‌توان بازی را در شاخه عناوین وحشت – بقا قرار داد چرا که کلا با یک بازی ترسناک طرف نیستیم و همه‌چیز رنگ و بویی اکشن – کمدی به خود دارد. اگر به دنبال یک تجربه عمیق و ترسناک هستید، دد آیلند ۲ اصلا بازی خوبی برای شما نیست و اگر هم به دنبال یک بازی سبک هستید که در هر لحظه‌ای می‌توان با آن همراه شد و از قلع و قمع کردن یک سری زامبی کریه‌المنظر لذت برد، آن‌ وقت دد آیلند ۲ بهترین انتخاب برای شماست.

گیم‌پلی بازی هم به ساده‌ترین شکل ممکن، تنها به شما یک هدف می‌دهد و آن کشتن زامبی‌ها به خلاقانه‌ترین و جالب‌ترین شکل ممکن است. بازی پر شده از سلاح‌های سرد مختلفی که با آن‌ها، می‌توانید زامبی‌ها را به شکلی جالب و رضایت‌بخش نابود کنید. در واقع، تنوع بالای سلاح‌ها و ذات هیجان‌انگیز ضربه زدن به زامبی‌ها با آن‌ سلاح‌ها باعث شده تا شما همواره به دنبال پیدا کردن سلاح‌های جدید و امتحان کردن آن‌ها باشید تا ببینید که این بار زامبی‌ها را چگونه و با چه سرعتی از بین خواهید برد. سلاح‌های گرم هم در دد آیلند ۲ وجود دارد ولی به صورت کلی، لذت استفاده از سلاح‌های سرد در همان اوایل بازی بسیار بیشتر است.

از سوی دیگر، شما امکان ارتقای شخصیت خود و به دست آوردن توانایی‌های جدید را به وسیله یک سری کارت که به طرق مختلف آن‌ها را به دست می‌آورید، خواهید داشت. در واقع این کارت‌ها که برخی از آن‌ها برای شخصیت‌های مختلف، مشترک و برخی دیگر کاملا منحصر به فرد هستند، باعث می‌شود تا شما کمی هم به جای کشتن زامبی‌ها به فکر فرو بروید که از کدام کارت‌ها استفاده کنید و کدام مهارت‌ها را تقویت کنید.

طراحی مراحل بازی بسیار ساده است؛ مراحل شما را به مناطق مختلف لس آنجلس می‌فرستند و شما باید ضمن انجام کارهایی کوچک، زامبی‌ها را نیز بکشید. شاید بهتر باشد بگوییم که ضمن کشتن زامبی‌ها، کارهایی کوچک نیز انجام می‌دهید چرا که پیش از هر چیز، دد آیلند ۲ یک بازی در مورد کشتن زامبی‌هاست. زامبی‌ها با شکل و شمایل مختلف و گونه‌های متعددشان، طعمه خوبی برای شما هستند و سیستم مبارزات بازی هم مشکل خاصی ندارد و جذاب است، ولی تکرار مداوم این چرخه باعث می‌شود که بعد از چند ساعت، حسابی خسته شوید یا حتی قید بازی را به صورت کلی بزنید! با این که با یک تجربه طولانی سر و کار نداریم و بازی حتی اپن ورلد هم نیست و صرفا ساختاری سندباکس دارد، ولی کماکان رنگ باختن و تکراری شدن گیم‌پلی آن به وضوح قابل مشاهده است و خیلی هم زود اثر خود را روی مخاطب می‌گذارد. شاید اگر سازندگان اجازه تغییر شخصیت در اواسط بازی را می‌دادند، کمی از این وضعیت جلوگیری می‌شد، البته فقط کمی!

بازی از لحاظ گرافیکی یک اثر بسیار قدرتمند است. در ابتدا، باید به جنبه هنری بازی اشاره کنیم که وضعیت مطلوبی دارد. مدل‌ها و شخصیت‌های جالب و شهر زیبای لس آنجلس حتی در بحرانی‌ترین روزهای خود، هر مخاطبی را به وجد می‌آورد. با این حال، مسئله اصلی بحث فنی بازی است که یک شاهکار در این اوضاع نابسامان به شمار می‌آید! در حالی که این روزها بازی‌ها با چند مود گرافیکی به بازار می‌آیند و هر کدام از آن مودها هم ایرادات خود را دارد، دد آیلند تنها یک مود گرافیکی دارد که نرخ فریم آن به شکل بسیار ثابتی روی شصت و رزولوشن آن هم حدود ۱۸۰۰p است. این یعنی یک بازی بسیار پایدار و یک تجربه فوق‌العاده! کیفیت بافت‌ها و نورپردازی‌ها و افکت‌های مختلف هم عالی است و به صورت کلی، با یک پکیج حیرت آور از لحاظ گرافیکی طرف هستیم. از لحاظ صداگذاری نیز بازی عملکرد خوبی دارد و ایراد خاصی به آن وارد نیست.

در مجموع، می‌توان گفت که بازی دد آیلند ۲ بعد از سال‌های طولانی به بازار آمده و نکات مثبتی را هم در خود جای داده که برای علاقه‌مندان بازی‌های اکشن زامبی‌محور جذاب باشد، ولی خیلی زود در دام تکراری شدن می‌افتد. اگر به تکه تکه کردن زامبی‌ها علاقه دارید، دد آیلند ۲ می‌تواند چند ساعتی سرگرم‌تان کند.

مبارزات جذاب

عملکرد فنی عالی

اسلحه‌های جالب

تکراری شدن بازی پس از چند ساعت

ماموریت‌های گاها بی‌سر و ته