۶ بهبود و پیشرفت قابل توجه Starfield نسبت به Fallout 4

بازی Starfield بیش از آنچه فکر می‌کردیم به ساختار نقش‌آفرینی همیشگی بتسدا (Bethesda) وفادار است و این موضوع نظرات ضد و نقیضی را به وجود می‌آورد. در هر صورت، این موضوع باعث می‌شود تا بتوانیم آن را با بازی قبلی تیم سازنده، یعنی Fallout 4، مقایسه کنیم و ببینیم که چه بهبودها و پیشرفت‌هایی نسبت به آن داشته است. برخی از این بهبودها طبیعی و قابل انتظار هستند و تعدادی نیز غیرقابل پیشبینی. امروز به ۶ بهبود و پیشرفت قابل توجه Starfield نسبت به Fallout 4 می‌پردازیم.

سیستم دیالوگ

بیایید با واضح‌ترین بهبود آغاز کنیم. اگر صادق باشیم، بخش قابل توجه‌ای از طرفداران بازی‌های بتسدا سیستم دیالوگ Fallout 4 را دوست نداشتند و از آن ناامید شدند. یک درگیری طولانی حول این موضوع وجود دارد که مکانیک‌ها باید ساده و سرراست باشند یا پیچیده و درگیرکننده و متاسفانه در مورد بازی Fallout 4 و سیستم دیالوگ‌های آن، «پیچیدگی» بازنده بود. در این عنوان سیستم دیالوگ بسیار محدود بود و نتیجه آن شد که یکی از المان‌های اساسی بازی‌های بتسدا، یعنی این احساس که هر سناریویی می‌تواند رخ بدهد، در Fallout 4 از بین رفت.

اما Starfield تلاش کرد تا این اشتباه را برطرف کند و حتی تمرکز قابل توجه‌ای روی نقاط قوت آن داشته باشد. حالا پروتاگونیست صداگذاری نشده و همین موضوع نیز کمک کرده تا دیالوگ‌ها عمق و پیچیدگی بیشتری پیدا کنند و باری دیگر تجربه‌ای مشابه با عناوین کلاسیک بتسدا پدید آمده که مطمئناً برای طرفداران فوق‌العاده است. حالا به نظر می‌رسد پلیرها آزادی عمل بیشتری در پیش‌روی روایت دارند و سناریوهای متعددی قابل رخ دادن است.

آزادی عمل پلیر

آزادی عمل پلیر، همیشه ستون و پایۀ بازی‌های نقش‌آفرینی بتسدا بوده است و این استودیو همواره موضوع آزادی عمل را جدی می‌گیرد. اما در قبال Fallout 4، شاهد کم و کاستی‌هایی بودیم که غیرقابل بخشش است. بله، شما در این عنوان می‌توانستید به هر نقطه‌ای از نقشه بروید و ماموریت‌های مختلفی را انجام دهید، اما اگر آزادی عمل واقعی را انجام ماموریت‌ها به شیوه‌های گوناگون و آن هم در ترتیب‌های مختلف بدانیم، آنگاه Fallout 4 در زمینۀ آزادی عمل چندان نمی‌درخشد.

در Starfield اما، به عنوان مثال اگر بخواهید بدون هیچ مبارزه‌ای پیش‌روی کنید، در بسیاری از سناریوها این قابلیت به شما داده می‌شود و دیالوگ‌ها نیز موثر واقع خواهند شد. حالا مخفی‌کاری نیز یکی از گزینه‌های انتخابی خواهد بود. Fallout 4 نیز گاهی اوقات شامل این ویژگی‌ها می‌شد، اما همیشه به نظر می‌رسید که دور از هستۀ اصلی تجربه قرار می‎گیرند و به مانند Starfield معنادار نیستند. در مورد Starfield، استودیوی بتسدا بیشتر به پایه‌های خود که آزادی عمل باشد پایبند است.

مکانیک‌های نقش‌آفرینی

مطمئناً سیستم دیالوگ Starfield به آزادی عمل بیشتر منجر می‌شود، اما تنها فاکتوری نیز که آن را پدید می‌آورد. مورد دیگری که باعث می‌شود بازی عمق و انعطاف بیشتری به خود بگیرد، سیستم‌های نقش‌آفرینی آن هستند که چندین پله بهتر از Fallout 4 پیاده‌سازی شده‌اند. ما شاهد برخی مکانیک‌های جدید هستیم، در حالی که تعدادی از المان‌های نقش‌آفرینی نیز نمونۀ بهبود یافته یا گسترش پیدا کرده از سیستم‌های حاضر در Fallout 4 هستند. Starfield تاکید بیشتری روی پیش‌روی، خلق بیلدهای مختلف و بسیاری از المان‌های مربوط به نقش‌آفرینی دارد.

خط اصلی داستان و همراهان

خط اصلی داستانی تقریباً هیچوقت ستارۀ اصلی بازی‌های بتسدا نبوده است و این قضیه در رابطه با Starfield هم صدق می‌کند. اما مطمئناً با یکی از درگیرکننده‌ترین داستان‌های خط اصلی در میان عناوین این استودیو طرف هستیم، مخصوصاً وقتی آن را با Fallout 4 مقایسه می‌کنیم. بله، درست به مانند مابقی آثار بتسدا، همچنان بخش عمده‌ای از مدت زمان تجربۀ شما از بازی صرف محتویات جانبی و ماموریت‌های فرعی خواهد شد، اما داستان خط اصلی بسیار بهتر از چیزی است که در Fallout 4 دیدیم.

به همین نسبت، همراهان نیز به شکل منطقی‌تر و بهتری در Starfield به پلیر معرفی می‌شوند. البته، این که شما به شخصیت‌های همراه کدام بازی بیشتر علاقه دارید به سلیقه و نظر شخصی مربوط است، اما اگر به ادغام، معرفی و تعاملات بپردازیم، مطمئناً Starfield دست بالاتر را دارد. این عنوان نه تنها به طور عمیق‌تری به گذشته و پیشینه‌های روایی همراهان می‌پردازد، بلکه طوری ماموریت‌ها را ارائه می‌دهد که بتوانید همراهان را بهتر بشناسید.

ارائۀ جهان‌های متنوع

در این زمینه، حقیقتاً Starfield به لطف ایده، هدف و طراحی خاص خود که حول اکتشاف کهکشان‌ها و هزار سیاره می‌چرخد، برنده می‌شود و چندان رقابتی وجود ندارد. این کاملاً طبیعی است که Starfield محیط‌ها و مکان‌های متنوع‌تری را ارائه دهد. اگر بخواهیم عادلانه قضاوت کنیم، Fallout 4 نیز چندان در زمینۀ تنوع محیط‌ها بد عمل نکرد و علاوه بر محیط‌های آخرالزمانی، شامل سواحل، باتلاق‌ها، جنگل‌ها و … نیز می‌شد.

اما Starfield با توجه به طبیعت خود، بیش از هر چیز روی تنوع محیطی تمرکز دارد. در این عنوان شاهد شهر Akila که مشابه غرب وحشی است، شهر New Atlantis که شمایلی آینده‌نگرانه دارد و خیابان‌های رنگارنگ Neon هستیم. علاوه بر این‌ها، می‌توانیم به صدها سیارۀ مختلف اشاره کنیم که زیست‌بوم خاص خودشان را دارند.

خروجی بصری و پولیش

Starfield اگرچه همچنان شامل مشکلات فنی مختلفی می‌شود، اما می‌توان آن را پولیش‌ شده‌ترین بازی بتسدا تا به این لحظه قلمداد کرد. از این حیث، حتی رقابتی میان Starfield و Fallout 4 شکل نمی‌گیرد، چرا که Fallout 4 در زمان عرضه به هیچ عنوان عملکرد خوبی نداشت. از سوی دیگر، جلوه‌های بصری نیز پیشرفت قابل توجه‌ای داشته‌اند و اگر از چهره‌های بی‌روح، غیرطبیعی و خشک گذر کنیم، از حیث جزئیات، تکسچرها، فیزیک و نورپردازی، Starfield یک جهش بسیار بزرگ نسبت به Fallout 4 محسوب می‌شود.

منبع: GamingBolt

بازی Starfield هم‌اکنون برای ایکس باکس سری ایکس/اس و PC در دسترس قرار دارد و روی سرویس گیم پس نیز منتشر شده است.