سریالهای The Last Of Us و The Walking Dead هر 2 در جهانی پسا-آخرالزمانی جریان دارند که انسانها به موجوداتی خونخوار و غیرقابل کنترل تبدیل شدهاند.
سرانجام پس از سالها انتظار شاهد پخش سریال درام و پسا-آخرالزمانی The Last Of Us (آخرین بازمانده از ما) از سوی شبکه HBO هستیم تا شاهد سفر خطیر پدرو پاسکال و بلا رمزی در قامت جوئل و الی باشیم. سفری که آنها را با موجوداتی خونخوار و وحشی روبرو خواهد کرد.
موجودات زامبی یکی از المانهای محبوب سینما و تلویزیون هستند که به طریق مختلف در آثار ژانر آخرالزمانی به تصویر کشیده شدهاند. مجموعه تلویزیونی The Walking Dead (مردگان متحرک) نیز از این موجودات در روایت داستان خود بهره گرفته که به گونهای متفاوت سعی در ترساندن مخاطبین داشته است.
یکی از نکات متمایز و جذاب فرنچایز The Last Of Us در نوع به تصویر کشیدن مبتلایانش میباشد که با پخش سریال اقتباسی آن قصد داریم تا به تفاوتهای موجودات خونخوار بین 2 سریال The Last Of Us و The Walking Dead پرداخته و بینیم که انسانهای مبتلا شده در هر یک از این مجموعهها به چه صورتی مخاطبین خود را به وحشتزده خواهند کرد.
واژه به کار گرفته شده برای این موجودات
واژه زامبیها از سال 1978 با ساخته جرج اندرو رومرو بر سر زبانها افتادند که انقلابی را در مدیومهای مختلف به ارمغان آورده است.
با این حال شاید جالب باشد تا بدانید که هیچکدام از 2 سریال The Last Of Us و The Walking Dead برای خطاب کردن این موجودات از مرگ برگشته خود از چنین کلمهای استفاده نکرده و هر یک واژه منحصر به فردی را به کار میبرند. در سریال مردگان متحرک شاهد هستیم که ریک و گروهش این موجودات را واکر یا گازگیرنده خطاب میکنند در حالی که در مجموعه آخرین بازمانده از ما تنها شاهد به کار رفتن کلمه مبتلایان هستیم که البته همین مبتلایان نیز دستهبندی خاص خود را داشته و شاهد موجوداتی همچون رانر، استاکر، کلیکر، بلوتر و شامبلر هستیم که هر یک از آنها به شکلی متفاوت، وحشت و هراس را در دل مخاطب ایجاد میکنند.
دستهبندی این موجودات
زامبیها عموماً موجوداتی مبتلا به ویروس یا انگلی هستند که میزبان خود را پس از مرگ به زندگی بازگردانده و آنها را به موجوداتی خونخوار، درنده و بیرحم تبدیل میکند که دیگر نشانهای از انسانیت در آنها نمیتوان یافت.
در مردگان متحرک شاهد یک دسته ساده از این موجودات هستیم که به صورت انفرادی یا گروهی حرکت کرده و به سمت هر موجود زندهای حرکت کرده تا آنها را زخمی یا میل نمایند. در سمت دیگر اما آخرین بازمانده از ما بسیار تخصصیتر وارد میدان شده و افراد مبتلا شده به گروههای خاصی دستهبندی میشوند. این دستهبندی طبق مدت زمان ابتلا و شرایط زندگی آنها متفاوت بوده و از خونخوارانی ساده تا هیولاهایی درشت اندام و هولناک که بینایی خود را از دست دادهاند را شامل میشوند. مسئلهای که در مورد پیشین به نام تک تک آنها اشاره کردیم که بسته به تواناییهایشان رانر، استاکر، کلیکر، بلوتر و شامبلر نام دارند.
طریقه پخش و ابتلا
به صورت کلی پخش ویروس زامبیها با گازگرفتگی پیوند خورده است. با این حال هر یک از سریالهای The Last Of Us و The Walking Dead جزییات مختص به خود را در این زمینه به کار گرفته است.
در سریال مردگان متحرک متوجه شدیم که تنها گاز گرفتگی نمیتواند سبب ابتلای فرد باشد، زیرا بنا به دلایلی که هیچگاه فاش نشده است، تمامی انسانهای باقیمانده بر روی سیاره زمین با تنفس این ویروس یا انگل را درون بدن خود انتقال داده و در صورت مرگ عادی نیز به صورت یک واکر به زندگی باز خواهند گشت. با این حال در سریال آخرین بازمانده از ما (که طریقه ابتلا را نسبت به بازی تغییر داده است) شاهد بودیم که این ابتلا از یک گونه قارچی نشات گرفته که مغز میزبان را به سلطه خود درآورده و در حالی که فرد همچنان درون این مغز محبوس شده و شاهد کنترل بدنش توسط این قارچ میباشد، به مرور به مانند یک عروسک خیمه شب بازی شروع به کشتار و وحشیگری میکند.
نکته منحصر به فرد و جالب توجه مبتلایان سریال The Last Of Us که تاکنون در سینما و تلویزین سابقه نداشته در این است که این افراد مبتلا شده توسط شبکه عظیمی از قارچها به یکدیگر متصل بوده و به عنوان مثال اگر یکی از آنها در گوشهای از شهر متوجه یک انسان یا خطری شود و یا حتی اگر کشته شود، این شبکه باقی موجودات در تمامی نقاطی دیگر شهر را خبردار کرده و یک جهنم واقعی به راه خواهد افتاد.
تکامل و تغییرات جسمانی و فیزیکی مبتلایان
بحث تکامل در بین 2 سریال The Last Of Us و The Walking Dead به شکلی متفاوت دنبال شده که هر یک از منطق روایی خودشان بهره گرفتهاند.
در سریال مردگان متحرک، تکامل واکرها هیچ پیشرفتی برای آنها به دنبال نداشته و تنها جسم میزبانشان روز به روز فرسودهتر میشود (که البته در فرصتی از دست رفته، یکی از قسمتهای این سریال واکری را به نمایش گذاشت که بسیار وحشتیتر بوده و قابلیت دویدن و حملات سریع را از خود نشان میداد که در کمال تعجب این ایده مورد استفاده قرار نگرفت). در سمت مقابل اما سریال آخرین بازمانده از ما نگاهی تخصصی و پله به پله نسبت به مبتلایانش داشته و این موجودات از روز نخست ابتلا به مرور بسته به شرایط آب و هوایی و میزان زنده ماندن، تکاملی منحصر به فرد و باجزییات را پشت سر میگذراند که میتواند از یک انسان عادی که این قارچ را با خود حمل میکند، به هیولایی عظیمالجثه و هولناک تبدیل بشود.
زخم و خراش
یکی از تفاوتهای چشمگیر بین مردگان متحرک و آخرین بازمانده از ما در این موضوع شکل میگیرد که واکرها را در عین کند بودن بسیار خطرناک میکند.
در سریال مردگان متحرک کوچکترین خراش یا زخمی که توسط ناخن یکی از واکرها بر بدن انسان ایجاد شود نیز میتواند منجر به ابتلا و در نهایت مرگ فرد میزبان گردد. با این حال در سریال آخرین بازمانده از ما طبق چیزی که تاکنون نمایش داده شده است، تنها گاز گرفته شدن یک فرد توسط مبتلایان میتواند زندگی او را به عنوان یک انسان به پایان رسانده و زمینهساز تبدیل او به موجودی خونخوار گردد. البته باید اشاره کرد که در بازی این فرنچایز ما شاهد هاگهای معلق در هوایی هستیم که در صورت تنفس آنها نیز فرد به این قارچ مبتلا خواهد شد؛ ایدهای که در سریال به کار گرفته نشده و به جای آن شاهد بهرهگیری از ایده شبکه قارچی هستیم.
مدت زمان تبدیل شدن
یکی از موضوعات وحشتناکی که در بحث زامبیها وجود دارد، مدت زمانی است که فرد در صورت مرگ یا ابتلا، به یکی از این موجودات خونخوار تبدیل خواهد شد. مسئلهای که 2 سریال The Last Of Us و The Walking Dead روند نسبتاً مشابهی را نشان دادهاند.
در سریال آخرین بازمانده از ما، به جز شخصیت الی که در برابر این قارچ مصون میباشد، باقی انسانها بسته به ناحیه گازگرفتگی و شرایط جسمانی میتوانند بین چند ساعت تا چند روز مبتلا گردند. در سریال مردگان متحرک نیز افراد آلوده شده بسته به ناحیه گازگرفتگی یا خراش و شرایط جسمانی بین یک تا چند ساعت و چند روز میتوانند این انگل یا ویروس را در بدن خود نگه داشته و سپس مبتلا گردند. در بارزترین نمونه میتوانیم به شخصیت کارل اشاره کنیم که پس از ابتلا، چند روز به صورت یک انسان باقیماند تا این که در نهایت زمان تغییر فرا رسید و شاهد سکانس مرگ او بودیم.
پس از تبدیل چه بر سر انسان میزبان خواهد آمد؟
بزرگترین سوالی که در قبال انسانهای مبتلا شده و بدشانس هر مدیومی میتوانیم مطرح نماییم، در این است که پس از ابتلا، چه بر سر ذهن، احساسات و موجودیت آن فرد خواهد آمد؟ آیا او هنوز در آن داخل وجود دارد؟
در سریال مردگان متحرک ما شاهد واکرهایی خونسرد، مرده و بدون هیچ نشانهای از انسانیتی هستیم که آرام آرام به سمت خوردن شما پیش خواهند آمد و در یکی از فصلهای ابتدایی این سریال شاهد بودیم که مغز میزبان عملاً با مرگ مواجه میشود. با این حال نکته منحصر به فرد نسبت به سریال آخرین بازمانده از ما در این جا خود را نشان میدهد. بدین گونه که قارچ و هاگ مشهور این فرنچایز به صورتی بیرحمانه مغز فرد میزبان را بر عهده گرفته و تمامی رفتارها و حرکات او را کنترل میکند، با این تفاوت که فرد همچنان در درون ذهن خود حبس شده و شاهد وقایعی است که بدنش در حال انجام میباشد.
بازیکنان فرنچایز The Last Of Us با کمی جست و جو در برخی از مراحل و صحنهها میتوانند شاهد مبتلایانی باشند که در حال خوردن گوشت اجساد هستند؛ اگر که با دقت به رفتار آنها توجه کنید شاهد گریه و نالههای گهگاه این افراد هستید که در اصل این گریه و نالهها از میزبان حبس شده در درون بدنش نشات میگیرد؛ زیرا او شاهد رفتارهای بدنی است که هیچ کنترلی بر روی آنها ندارد و مجبور میشود تا به خواستههای این قارچ تن بدهد. ایدهای بسیار دردناک و در عین حال وحشتناک که میتوان تنها آرزوی مرگ را برای فرد میزبان داشت.
طریقه از بین بردن این موجودات
به صورت کلی در تمامی آثار مرتبط با زامبیها، نقطه ضعف اصلی آنها مغزشان عنوان میشود که با شلیک به این نقطه میتوان به خونخواریهای آنها پایان داد.
در سریال مردگان متحرک نیز شاهد هستیم که حتی به دو نیم تقسیم شدن واکرها نیز تاثیری در عملکرد آنها نداشته و همچنان به دنبال خوردن شما هستند. پس تنها یک راه برای متوقف کردن آنها باقی میماند که شلیک به مغزشان میباشد. در سریال آخرین بازمانده از ما و به صورت کلی این فرنچایز، شلیک به مغزی که توسط این قارچ هدایت میشود شاید که موثرترین راه کشتن مبتلایان باشد اما شاهد هستیم که حمله به شاهرگهای گردن و زیر گلو نیز میتواند مرگ این موجودات هولناک را در هر دستهبندی و گروهی که قرار دارند را به دنبال داشته باشد.
مرگ به شیوه عادی
جالبترین تفاوت مبتلایان 2 سریال The Last Of Us و The Walking Dead 2 در این مبحث خود را نشان میدهد.
همانگونه که پیشتر اشاره کرده بودیم، تمامی انسانهای باقیمانده در سریال مردگان متحرک انگل یا ویروس تبدیل کننده را در بدن خود حمل میکنند؛ پس حتی مرگ آنها به شیوه عادی نیز در نهایت منجر به زنده شدنشان به عنوان یک واکر خواهد شد. بدین معنی که شما از روی تصادف، کهولت سن، آنفولانزا یا هر چیز دیگری که کشته شوید، ساعاتی بعد به عنوان یک واکر به زندگی باز خواهید گشت. با این حال در سریال آخرین بازمانده از ما به سبب این که شما در حالت عادی حامل این قارچ و هاگ نخواهید بود، اگر که به طریق مختلفی (غیر از گازگرفتگی) کشته شوید، به هیچ عنوان به عنوان یک مبتلا به زندگی باز نخواهید گشت.
درمان
در نهایت میرسیم به مهمترین و اصلیترین تفاوت بین محبوبترین سریالهای پسا-آخرالزمانی تاریخ تلویزیون که یکی از همان آغاز وارد بحث درمان شده و دیگری پس از 11 فصل و چندین و چند سریال فرعی به کل چنین ایدهای را فراموش کرده است.
در سریال مردگان متحرک علیرغم این که در فصلهای ابتدایی به ایده درمان این ویروس یا انگل اشاره میشود و حتی این تئوری مطرح میشود که ریک گریمز تنها فرد مصون در این دنیا میباشد اما به هیچ وجه به صورت تخصصی این ایده و تئوری را شرح نداده و با پایان این سریال در فصل 11م به نظر نمیرسد که هیچوقت به آن پرداخته شود. در سمت مقابل اما سریال آخرین بازمانده از ما در همان قسمت نخست شخصیت الی را به عنوان تنها فرد روی زمین معرفی میکند که در برابر این قارچ dh ih’ مصون بوده و میتواند کلید نجات بشریت باشد. البته که بازیها به شیوه مصون بودن هیچگاه نپرداخته و باید دید که آیا اقتباس تلویزیونی این ایده را بسط خواهد داد یا خیر!
هر 2 سریال The Last Of Us و The Walking Dead از طرفداران خاص خود بهره میبرند و دنیای پسا-آخالزمانی منحصر به فرد خود را پایهریزی کردهاند. با این حال به نظر شما کدام یک در گسترش این جهان و چنین ایدهای موفقتر عمل کرده است؟ مبتلایان کدام یک از این سریالها، ترس و وحشتی بیشتری را برای شما به ارمغان آوردهاند؟ آیا تفاوت دیگری را سراغ دارید که بتوان برای مبتلایان این مجموعههای تلویزیون نام برد؟ نظرات و ایدههای خود را با ما به اشتراک بگذارید.
منبع: کولایدر
منبع gamefa.com